Tussenkomst van Bart Laeremans van het Vlaams Blok in het Vlaams Parlement.
Waarde collega’s, Mijnheer de Eerste Minister,
Laten we beginnen met een positieve noot. Wij zijn blij dat de paarse partijen en ook de andere oppositiepartijen hebben ingezien dat de genocidewet een onding is. Alleen… het heeft veel te lang geduurd. Wat nu ter tafel ligt, komt overeen met de standpunten van het Vlaams Blok. Maar wij stonden alleen. Wij waren de enigen met amendementen die de bevoegdheid van onze rechtbanken uitdrukkelijk beperkten tot die dossiers waarbij er een nauwe band was met dit land. Maar deze amendementen werden weggehoond. Paars-groen en zelfs CD&V en NVA stemden ze weg. Het is intriest dat er eerst een politieke en diplomatieke ravage moest aangericht worden vooraleer Verhofstadt en co tot hetzelfde evidente inzicht kwamen als wij. Het bochtenwerk, het gezucht, het gespartel, de afgang van Louis Michel die we de voorbije weken dag na dag via het scherm moesten ondergaan… het was een ontluisterende en beschamende vertoning. En het lijdt geen twijfel dat deze zielige tragedie nog lange tijd een zeer nefaste weerslag zal hebben op onze economie.
En dan zijn er de vele negatieve aspecten van dit regeerakkoord. Ik beperk mij binnen dit korte bestek tot drie zaken: de problematiek van de luchthaven van Zaventem, de communautaire situatie in Brussel-Halle-Vilvoorde en het nieuwe justitiebeleid.
De Noordrand, collega’s, is in elk geval NIET gerustgesteld met dit regeerakkoord. De teksten bewijzen alleen maar een vage lippendienst aan de spreidingsidee, want in de praktijk wordt er niet billijk gespreid. De Franstalige politici zijn er andermaal meesterlijk in geslaagd hun afwentelingpolitiek verder te zetten. Brussel krijgt vooralsnog géén extra vluchten. Het enige wat momenteel gebeurt, is een beperkte verplaatsing van enkele nachtvluchten van de Noordrand naar de Oostrand en al de rest is voor Sint-Juttemis. Al de rest wordt onder het mom van een studie in de diepvries gestoken. Inzake de dagvluchten – en dat gaat om 90% van het totaal!- verandert er in de praktijk zelfs in het geheel NIETS.
De socialisten Anciaux en Vandenbroucke zouden van die billijke spreiding een breekpunt maken. Maar het enige wat intussen gebroken is, dat zijn de eigen beloften: het regeerakkoord is ook op dit terrein helemaal op maat van de Franstaligen gesneden.
En dit terwijl de Vlamingen nog nooit zo sterk stonden. Zij hadden het recht aan hun kant. Het Brussels Hof van Beroep had de spreidingsidee opgelegd aan de regering, had de regering verplicht om begin augustus van start te gaan met die spreiding, zelfs op straffe van een zware dwangsom.. Maar wat doen de paarse partijen? Het arrest wordt van tafel geveegd. Op kosten van de belastingbetaler wordt nog maar eens de aanval ingezet tegen het gezond verstand. En Vandenbroucke heeft dan nog het lef de mensen een rad voor de ogen te draaien en ik citeer uit zijn mail aan de Noordranders van 9 juli : “Een beroep in Cassatie kan alleen maar draaien rond procedurefouten en niet rond de inhoud van de zaak”. Dit is natuurlijk nonsens. Het cassatieberoep is natuurlijk wél bedoeld om de grond van de zaak te beïnvloeden, om de verzending te vragen naar een ander Hof van Beroep, dat wel degelijk de inhoud van dit arrest moet ongedaan maken.
Collega’s, de problematiek van de luchthaven van Zaventem reikt natuurlijk veel verder dan alleen maar de kwestie van geluids- en milieuhinder. Zaventem is voor Vlaanderen een zeer belangrijke economische groeipool, een enorme bron van tewerkstelling. Maar tegelijk is deze grote economische bloei in de Vlaamse Rand rond Brussel een doorn in het oog van de Franstalige politici. Zij kijken met afgunst naar deze bron van welvaart en in plaats van positief in te spelen op deze economische ontwikkeling en bijvoorbeeld de enorme massa werklozen in Brussel aan te zetten om tweetalig te worden, wat trouwens automatisch garant staat voor een job, voert men in Brussel een afbraakpolitiek. Steeds vaker moeten wij vanuit Brussel horen dat de luchthaven van Zaventem geen groeikansen meer mag krijgen maar integendeel moet afbouwen. En vlak voor de verkiezingen, op het Irisfeest, werd met de toespraak van toenmalig Minister-President De Donnéa duidelijk waar de Franstaligen naar toe willen: een nieuwe nationale luchthaven, betaald door de federale belastingbetaler, niet in Vlaanderen ditmaal, maar wél in Wallonië. En op 4 juli werd deze Waals-Brusselse droom bevestigd in een resolutie van het Brussels Parlement, domweg mee goedgekeurd door de nuttige idioten van de VLD én de SP.A, waarin werd gepleit én voor de beperking van Zaventem én voor de bouw van een nieuwe internationale Belgische luchthaven.
Daar gaat het dus om: Zaventem mag blijven bestaan als een soort van zakenluchthaven, als een veredeld Deurne; Wallonië daarentegen krijgt de luchthaven van de toekomst; Vlaanderen mag afbouwen, de economische groei is voor Wallonië. En al wat vandaag gebeurt staat in functie van dat objectief. De overlast van Zaventem wordt afgewenteld op Vlaams-Brabant, zodat de Vlamingen op de duur zelf de luchthaven zouden uitspuwen. En intussen verhinderen de Franstaligen dat Zaventem op één of andere wijze zou aangesloten worden op het HST-net. Niet alleen komt er geen rechtstreekse verbinding. Zelfs de plannen voor een HST-terminal in Schaarbeek (en een ‘peoplemeover’ van daaruit naar Zaventem), waarvoor nog een consensus bestond binnen de vorige regering, werden opgeborgen. De nieuwe internationale luchthaven daarentegen moet uiteraard pal op de HST-lijn liggen, zodat alleen deze luchthaven in concurrentie kan treden met bijvoorbeeld Schiphol en Parijs.
Frank Vandenbroucke had zich in de aanloop naar 18 mei garant gesteld dat er een heel hoofdstuk in het regeerakkoord zou komen over Zaventem, niet alleen dus over de lawaaihinder maar ook over de verkeersproblematiek, de aansluiting op het spoorwegnet en de HST. Waar is dit Hoofdstuk Zaventem nu, dames en heren van de SP.A? Wij kunnen uit de afwezigheid ervan alleen maar afleiden dat deze regering instemt met het Waals-Brusselse verhaal en Zaventem gewoonweg heeft afgeschreven.
Dit regeerakkoord is natuurlijk om nog veel meer redenen een anti-Vlaams regeerakkoord.
De Franstaligen hebben, het is hier al herhaaldelijk beklemtoond, meteen alles bereikt waarvoor zij vragende partij waren, de Vlamingen haalden … niets binnen. Neem nu de kwestie van Brussel-Halle-Vilvoorde, waar de situatie, zoals wij hadden voorspeld, door toedoen van de snel-Belg-wet en de buitenlandbelgen sterk in het nadeel van de Vlamingen aan het evolueren is. De uitslag in het kanton Lennik, waar het grootste deel van de buitenlandbelgen terechtkwamen, was hiervan een overduidelijke illustratie.
Als reactie daarop kloppen alle 28 burgemeesters van de gemeenten zonder faciliteiten uit Halle-Vilvoorde met de vuist op tafel en eisen de splitsing van de tweetalige kieskring. Sterker nog: het paritair samengestelde Arbitragehof reikt de oplossing op een gouden schotel aan: net zoals alle andere provincies moet Vlaams-Brabant een afzonderlijke provinciale kieskring worden. Maar wat doet deze regering? Het dossier gaat de diepvriezer in. Het mag zelfs niet bij naam vermeld worden in het akkoord.
En dit gebeurt in flagrante tegenstelling met de nieuwe toegevingen die nu al aan Brussel gedaan werden: meer geld voor Brussel-19 én, veel belangrijker nog: de verheffing van Brussel tot volwaardig derde gewest, de uitroeping van Brussel tot autonome deelstaat, volstrekt evenwaardig aan Vlaanderen en Wallonië. Dit is de voltooiing van de zo nefaste drieledigheid van dit land, die zo schadelijk is voor Vlaanderen, die begonnen is in 1988 met de capitulatie van Vader Anciaux en vandaag wordt afgerond met de capitulatie van zoon Anciaux. Met dat verschil dat de oude Anciaux intussen tot inkeer is gekomen en in en opmerkelijk interview in een West-Vlaams weekblad op 8 januari verklaard heeft dat Brussel niet meer, maar minder bevoegdheden zou moeten krijgen, dat Brussel hoogdringend ontvet zou moeten worden: “Bruxelles, une région à part entière, dat zou een ramp voor de hoofdstad betekenen. De voogdij over Brussel, zowel van de federatie als van de gemeenschappen, moet dus worden uitgebreid.” Wijze woorden van iemand die van ondervinding spreekt, maar waaraan zijn uiterst naïeve zoon vandaag natuurlijk niet graag herinnerd wordt.
Eigenlijk is het toch wel onvoorstelbaar: de Franstalige Brusselaars houden hun triomftocht, krijgen alles wat ze willen, krijgen de ruimst mogelijke autonomie en zelfs het meest elementaire, het meest evidente dat daar tegenover zou moeten staan, het stopzetten van het Brussels imperialisme in Vlaams-Brabant, zelfs dàt krijgen de Vlaamse onderhandelaars niet gedaan. Dit heeft duidelijk niets meer te maken met nonchalance of onvermogen om te onderhandelen. Hier is onwil in het spel. Het is overduidelijk dat Bert Anciaux deze splitsing gewoon zelf niet wenst, omdat hij en zijn partij daar persoonlijk geen baat bij hebben. Daar is het om te doen. Het Vlaamse belang is ondergeschikt aan het pure eigenbelang, aan het platte partijbelang.
En net zoals we ons met deze regering geen illusies mogen koesteren m.b.t de splitsing van het kiesarrondissement, net zo zal paars blijven aanmodderen in het dossier van het gerechtelijk arrondissement. De enige structurele oplossing die echt wat kan veranderen aan de achterstand en het rampzalig slecht functioneren van de Brusselse rechtbanken en de parketten is ook hier de ondubbelzinnige splitsing, maar met Onkelinx op Justitie is dit natuurlijk uitgesloten.
De aanstelling van Onkelinx als Justitieminister is trouwens één van de allergrootste flaters die deze regering begaat. Verwilghen had bij de Vlamingen in 1999 hoop en verwachting gewekt, het veiligheidsplan waarmee hij naar de kiezer was getrokken, zou een keerpunt worden. Maar precies die partij die op alle domeinen - of het nu ging over de opmaak van het federale veiligheidsplan, het snelrecht, de spijtoptanten, de drugswetgeving of de jeugdcriminaliteit - die dus op al deze domeinen stokken in de wielen heeft gestoken, die partij krijgt het nu voor het zeggen. Met Onkelinx op Justitie komt er een reactionair aan het bewind, wordt de klok twintig jaar terug gezet en wordt iedere trendbreuk, elke breuk met het lakse beleid van vandaag bij voorbaat onmogelijk gemaakt. Onkelinx heeft haar eerste slagen trouwens al thuisgehaald: er komt geen verstrenging van de wet-Lejeune en er komt geen nieuw jeugdsanctierecht, hoogstens wat cosmetische aanpassingen. Het enige voordeel is dat de Vlamingen nu duidelijker dan ooit zien wie ons gerecht saboteert. Maar dit betekent tegelijk vier jaar impasse, vier jaar tijdverlies, vier jaar ideologische verstarring. Vier jaar verkeerde prioriteiten, zoals de oorlog tegen het Vlaams Blok en tegen de democratie.
In dit verband is het bijzonder merkwaardig dat die partijen die meteen na de gunstige uitslag in het beruchte anti-Vlaams Blok-proces verkondigden dat deze strategie verkeerd was, dat men onze partij verder zou bestrijden in het Parlement en niet voor de rechtbank, dat diezelfde partijen nu nieuwe wetten zullen schrijven tegen onze partij. Het was tekenend dat Verhofdstadt gisteren tegen onze fractievoorzitter uitriep dat hij gelijk had bang te zijn voor Onkelinx. Wij hadden gedacht dat de VLD eindelijk haar les geleerd had, eindelijk opnieuw de verdediger zou worden van de vrije meningsuiting. Niets is minder waar. Met toestemming van de VLD zal nu bij wet de preventieve censuur worden ingevoerd.
Wij hebben vanuit de commissie vorige regeerperiode eenmaal het groot ongenoegen gehad met Onkelinx in debat te treden en dat was n.a.v. de verschrikkelijke en uiterst gevaarlijke anti-discrimatiewet. Deze minister is daar naar voor gekomen als een fanatica, waarmee geen ernstig parlementair debat mogelijk was, die weigerde respect op te brengen voor het parlement, die met eenzelfde hautaine ingesteldheid als Durant weigerde om elementaire vragen te beantwoorden. Het moet dramatisch gesteld zijn met de mentale weerstand van de VLD dat ze dit cruciale departement, dat inzake veiligheid veel belangrijker is dan Binnenlandse Zaken, vier jaar lang laat mismeesteren door de lachende pittbull en door de meest ondemocratische partij van dit halfrond. Denk maar niet, collega’s van de VLD, dat de Vlaamse burgers, dat uw eigen achterban daarvoor begrip zal kunnen opbrengen.