Uitgangspunt is dat een voor iedereen leefbaar compromis moet worden gevonden waarbij de economische activiteit en de tewerkstelling zich verder kan ontplooien dankzij een solidaire spreiding van de ecologische lasten.
Dehaene is van oordeel dat het uitgangspunt van de regering verkeerd is.
Men concentreert immers alle nachtvluchten maximaal op één route (hyperconcentratie) om de isolatiekost te minimaliseren.. Het resultaat is echter dat de combinatie van het lawaai van elk vliegtuig met de hoge vluchtfrequentie in het concentratie gebied leidt tot een onleefbare situatie, die niet beantwoordt aan de voorwaarden van het principeakkoord (minder gehinderden, geen nieuwe gehinderden en minder hinder voor wie er al had.).
Daarom moet men afstappen van het zg. optimale concentratie model en resoluut kiezen voor het ‘optimale spreidingsmodel’ waarbij tov van de situatie van eind 99 een toestand tot stand komt waarbij iedereen minder hinder ondervindt. Dat kan met volgend geheel aan maatregelen:
a) evenwichtige spreiding van de vluchten zowel tijdens de dag als tijdens de nacht.
b) Harmonisering van de geluidsnormen tussen Vlaanderen en Brussel
c) Binnen de spreiding:
- weren van de meest lawaaierige vliegtuigen
- plafonnering van het aantal nachtvluchten tot maximum 20.OOO per jaar
(het regeerakkoord voorziet er 25.OOO met mogelijkheid tot 30.00)
- geen vertrek van de charters voor 6u
- aanpassing vliegprocedures
- onderhandelen (met DHL) over periode van diepe nachtrust
Men doet er ook goed aan de aansluiting van de luchthaven op het regionale, nationale en internationale spoorverkeer te bespoedigen.