MAIL FRANK VANDENBROUCKE

INFOFLASH DD. 9.7.2003

1.

CASSATIEVRZOEK: DE STAAT PUT ALTIJD AUTOMTISCH AL HAAR RECHTSMIDDELEN UIT EN CASSATIE KAN ALLEEN OVER PROCEDUREFOUTEN GAAN

2.

VEEL ZAL AFHANGEN VAN DE NIEUWE MINISTER VAN MOBILITEIT: DEZE MOET HET VERTROUWEN VAN DE NOORDRAND HEBBEN

3.

STUDIE GELUIDSHINDER GANSE REGIO ROND BRUSSEL MOET SNEL OPGESTART EN UITGEVOERD

Beste,

Ik heb uw bericht in verband met de problematiek van de nachtvluchten goed ontvangen en met aandacht gelezen. Ik wil daarom kort toelichten wat we m.i. in het regeerakkoord bereikt hebben in verband met het probleem van het vluchten boven de Noordrand.

1) De nieuwe regering kiest ondubbelzinnig voor het principe van de spreiding, zowel wat de dag- als de nachtvluchten betreft, en zweert dus het concentratiemodel volledig af. Dit is bijzonder belangrijk. In vergelijking met het politieke akkoord dat we bereikt hebben op 24 januari 2003, is dat opnieuw een stap vooruit, na de rampzalige beslissingen die tevoren genomen waren, want in het akkoord van 24 januari had de regering m.b.t. de dagvluchten eigenlijk nog geen duidelijke principiële houding vastgelegd.

Tegelijkertijd wordt in het nieuwe regeerakkoord aangegeven dat we het akkoord van 24 januari 2004 weliswaar als een uitgangspunt nemen, maar ook willen verbeteren, ook wat de nachtvluchten betreft. (Dat komt overeen met de houding die ik heb ingenomen voor de verkiezingen: het akkoord van 24 januari was een eerste stap vooruit in vergelijking met de foute beslissingen die de regering eerder had genomen, maar het moet verder verbeterd worden.) De tekst van het nieuwe regeerakkoord zegt immers: "[Wat de nachtvluchten betreft], neemt de regering het akkoord van 24 januari als een vertrekpunt. Een precieze evaluatie zal gemaakt worden van de zones die overvlogen worden, gemeente per gemeente en/of wijk per wijk in de gemeente, om de geluidsimpact die de bevolking ondergaat te meten en om de ervaren geluidshinder te verzachten door een meer evenwichtige spreiding."

2) We willen de concrete uitwerking van dat spreidingsmodel dus baseren op een objectieve vaststelling van de geluidshinder, gemeente per gemeente, en zelfs wijk per wijk. De afspraak met onze partners is: geen politieke spelletjes, of louter eigenbelang van de enen of de anderen, maar een correcte inschatting van de werkelijke hinder waar de mensen mee te maken hebben, zowel overdag als 's nachts, en dan spreiden. Ik begrijp heel goed dat nogal wat mensen uit de Noordrand, die nu erg gestoord worden door lawaaihinder, zeggen dat er helemaal geen "studies" meer nodig zijn om vast te stellen dat zij wakker liggen: wat de situatie van deze mensen betreft, is dat natuurlijk juist. Maar als we verstandige beslissingen willen nemen voor het geheel van de problematiek (ook voor de dag), dan is een objectieve en goed-bestudeerde benadering van de hinder in het hele gebied rond Zaventem belangrijk. Het is voor mij duidelijk dat deze studie onmiddellijk moet opgestart worden, en snel uitgevoerd.

3) In afwachting van een globale oplossing (gebaseerd op het principe van de spreiding) worden maatregelen genomen om de hinder voor de Noordrand onmiddellijk te verlichten. Dit gebeurt door twee maatregelen: de zware vliegtuigen (met QC groter dan 4) die naar het baken van Huldenberg moeten vliegen, maar nu een omweg maken langs de Noordrand, zullen rechtstreeks naar hun bestemming gaan (d.w.z. de routes ten oosten van Brussel volgen); en de zware vliegtuigen (met QC groter dan 4) die naar het baken van Chièvres vliegen, maar een omweg maken langs de Noordrand, zullen een nieuwe route volgen, die zo dicht mogelijk bij de Ring rond Brussel ligt. Vanzelfsprekend zijn dit slechts tijdelijke ingrepen (dit is duidelijk zo omschreven in het regeerakkoord), maar het voordeel is dat ze relatief snel kunnen ingevoerd worden. In zekere zin kan je deze benadering vergelijken met het voorstel dat Daedalus gedaan heeft in zijn memorandum van 16 mei:

Daedalus pleitte ervoor om in afwachting van een globale spreidingsregeling op zeer korte termijn (onmiddellijk) terug te keren naar de toestand zoals die bestond voor 2001. Het verschil tussen de korte termijn-oplossing die in het regeerakkoord staat, en de korte termijn-oplossing die Daedalus voorstelde (toestand van voor 2001) is in hoofdzaak

(1) dat er voor 2001 geen enkele nachtvlucht dwars over Brussel ging, terwijl er nu enkele lichtere nachtvluchten boven Brussel gaan, en

(2) dat er voor 2001 tijdens het weekeinde in de dag een route boven Brussel gebruikt werd - de zgn. Chabert-route - wat nu niet meer het geval is, want deze weekeind-route ligt nu boven de Noordrand. Met andere woorden: terwijl terugkeren naar "voor 2001" de Noordrand zou verlost hebben van de zgn. "Chabert-route" zou terugkeren naar "voor 2001" Brussel verlost hebben van de enkele nachtvluchten die ze nu hebben. Terugkeren naar "voor 2001" zou de Noordrand dus meer geholpen hebben inzake de dag (afschaffing van de weekeind-route), maar anderzijds bijzonder zwaar gevallen zijn voor de Oostrand, want de enkele lichtere nachtvluchten die nu dwars door Brussel gaan, zouden zich gevoegd hebben bij de nachtvluchten boven de Oostrand.

Om al die redenen, hebben we er uiteindelijk de voorkeur aan gegeven om niet terug te keren naar "voor 2001", maar wel naar een situatie waarin de Noordrand geholpen wordt in de nacht, door een verschuiving van zware nachtvluchten naar het Oosten van Brussel (met name die zware vliegtuigen die eigenlijk van hun bestemming afwijken door niet meteen langs het Oosten van Brussel te vertrekken).

Heel veel gaat natuurlijk afhangen van de vraag wie de Minister van Mobiliteit is, die dit akkoord nu moet uitvoeren. Ik vind het belangrijk dat de Minister van Mobiliteit iemand is waarin de inwoners van de Noordrand vertrouwen kunnen hebben.

Tenslotte zijn er nogal wat mensen die boos reageren omdat de huidige Minister van Mobiliteit (Mevr. Onkelinx) zelf opdracht heeft gegeven aan de advokaten van de staat om in Cassatie te gaan tegen de uitspraak van het Hof van Beroep. Ik begrijp deze boze reactie, maar ik til persoonlijk niet zeer zwaar aan de beslissing om in Cassatie te gaan. Dit is bijna steeds de reactie van de overheid in gerechtszaken: zij put bijna automatisch al haar rechtsmiddelen uit. De beslissing van de bevoegde Minister om in Cassatie te gaan, vermindert helemaal niet de kracht van het politieke akkoord dat we bereikt hebben, dat we het beleid nu consequent gaan baseren op spreiding. (Overigens kan een beroep in Cassatie alleen maar draaien rond procedure-fouten en niet rond de inhoud van de zaak.)

Ik hoop dat deze elementen een beetje duidelijkheid brengen.

Met vriendelijke groeten,

Frank Vandenbroucke